«آن پرتوي كه ديگران از درخشش آن بهره مي‏بردند، در كربلا كشته شده و غير مدفون رها شده است.
اي فرزند پيامبر(ص)! خدا از طرف ما تو را پاداش نيكو داده و در وقت «ميزان» تو را از هر زياني به دور دارد.
تو آن چنان كوه محكمي بوده كه من بدان پناه
مي‏بردم و تو با رحمت و از سر دينداري با ما همنشيني داشتي.
ديگر چه كسي براي يتيمان و فقيران، مانده؟ و چه كسي است كه مسكينان بدو پناه برده و او بي‏نيازشان سازد؟
به خدا قسم! ديگر سايه‏اي بعد از تو بر سرم نخواهم پذيرفت تا در ميان خاك، پنهان شوم.»