مختار، در این جبهه به شدت فعالیت می‌کرد که از چنگ پدر بگریزد و وارد خط مقدم درگیری با دشمن شود اما عمویش «سعد بن مسعود» او را از این کار بازمی‌داشت. این تجربه عملی، برای نوجوانی که در قبیله شجاع «ثقیف» پرورش یافته بود، اثر بسزایی در پرورش شهامت و شجاعت او داشت.

می خونم عاشقونه از حسین

می سوزم از غم و درد حسین

می دونم قصه تشت طلا

می میرم واسه حسین

از مردی می خونم که دلش

دریا بود اما تشنه لبش

چشمونش مثل چشمه نور

روشن بود روز و شبش

وای بر ما گشته کربلا محشر کبری ، ای خدا

یا زهرا زینب تنها ، مانده در صحرای بلا

آواره دختر مولا در پی آقا کربلا

وای بر ما کشته شد سقا یا حسین مولا ای خدا

آقا جون گل تو پژمرد ، تو دل غریبی افسرد

شاخه ی تکیده یاس دم آخرم تبرک

وای بر ما گشته کربلا محشر کبری ای خدا

یا زهرا زینب تنها ، مانده در صحرای بلا

آواره دختر مولا در پی آقا کربلا

وای بر ما کشته شد سقا یا حسین مولا ای خدا

علامه اميني تعريف كرده است كه: «مدتها فكر مي كردم كه خداوند چگونه «شمر»(ملعون) را عذاب مي كند؟ و جزاي آن تشنه لبي و جگر سوختگي حضرت سيدالشهدا(ع) را چگونه به او مي دهد؟ تا اين كه شبي در عالم رويا ديدم

پس از شهادت امام حسين(ع)، آنگاه كه دشمنان، ميدان جنگ را با بدن هاي مطهر شهيدان ترك كردند، طايفه بني اسد كه از محبان اهل بيت(ع) بودند، و مسكن آنان غاضريه بود، در ميدان حاضر شده و با راهنمايي امام سجاد(ع) شهدا را دفن كردند.
پس از آن به مرور زمان قبه و نشانگاهي براي قبر مطهر ساخته شد و به مرور زمان شيعيان و عاشقان اباعبدا... الحسين(ع) در اطراف قبر مطهر ساكن شدند و شهر كربلا ساخته شد، اگر چه در طول تاريخ عده اي از شيطان صفتان و خونخواران چون امويان، متوكل عباسي، وهابيون و بعثيون متعرض حرم شدند و به حرم مطهر جسارت نموده و كل حرم و يا بخش هايي از آن را تخريب نمودند اما با همت شيعيان و محبين اهلبيت(ع) اين حرم بازسازي و تعمير شد.

نقشه در ادامه مطلب...
 

«آن پرتوي كه ديگران از درخشش آن بهره مي‏بردند، در كربلا كشته شده و غير مدفون رها شده است.
اي فرزند پيامبر(ص)! خدا از طرف ما تو را پاداش نيكو داده و در وقت «ميزان» تو را از هر زياني به دور دارد.
تو آن چنان كوه محكمي بوده كه من بدان پناه
مي‏بردم و تو با رحمت و از سر دينداري با ما همنشيني داشتي.
ديگر چه كسي براي يتيمان و فقيران، مانده؟ و چه كسي است كه مسكينان بدو پناه برده و او بي‏نيازشان سازد؟
به خدا قسم! ديگر سايه‏اي بعد از تو بر سرم نخواهم پذيرفت تا در ميان خاك، پنهان شوم.»

ماند خاکستر بجا از خيمه‌هاي سوخته          سبز شد بانگ عزا از خيمه‌هاي سوخته

مي‌رود تا آسمان همراه بانگ يا حسين         شعله شور و نوا از خيمه‌هاي سوخته

آب آب کودکان تشنه در ظهر عطش              رفته تا عرش خدا از خيمه‌هاي سوخته

از سفير تير صيادان غزالان حرم                   در بيابان شد رها از خيمه‌هاي سوخته

در شرار آتش بيداد روئيد از جگر                   شيون آل عبا از خيمه‌هاي سوخته

درغبار آتش و اندوه مي‌آمد برون                   سروهاي سر جدا از خيمه‌هاي سوخته

ناله‌ها مي‌داد سر بيمار دشت کربلا              ناله‌هايي جانگزا از خيمه‌هاي سوخته

کس در آن وادي غم جز زينب محزون نبود       تا برون آرد و را از خيمه‌هاي سوخته

از ميان شعله‌هاي مرگ چون آيد برون           اهل بيت مصطفي از خيمه‌هاي سوخته

مي‌تراود عطر مظلوميت خون خدا                 تا ابد در کربلا از خيمه‌هاي سوخته

نام شاعر:عباس براتي‌پور

سلام بر تو، سلام بر پدران و مادران صالح و نيکوکار تو باد، آنان که محبت به امام حسين (ع) را از خاندان رسالت به امانت گرفته و در قلب خود نگه داشته و امروز آن را به تو سپرده‌اند، از اين در گرانمايه که امانت الهي است نگهداري کن.

روحيه مقاومت و تحمل زنان- نسبت - به شهادتها در كربلا درس ديگر نهضت بود. اوج اين صبوري و پايداري در رفتار و روحيات زينب كبري«ع» جلوه ‏گر بود.
افشاگريهي زنان و دختران كاروان كربلا چه در سفر اسارت و چه پس از بازگشت به مدينه پاسداري از خون شهدا بود. سخنان بانوان، هم به صورت خطبه جلوه داشت، هم گفتگوهي پراكنده به تناسب زمان و مكان.

نام جانبخش تو چون بر دهنم مي‌آيد                         عطر فردوس برين از سخنم مي‌آيد
زمزم اشک ز چشم تر من مي‌جوشد                         نام شيرين تو چون بر دهنم مي‌آيد
اي مسيحا دم عالم ز نسيم مهرت                           روح ايمان و يقين بر بدنم مي‌آيد
همچو جان سخت گرانقدر و عزيز است مرا                 ز تو هر غم که به جان و به تنم مي‌آيد
دل نشسته است به سوگ و به عزايت شب و روز        ناله و گريه ز بيت‌الحزنم مي‌آيد
از شرار غم تو سوختم اما شادم                             که به سويت خبر سوختنم مي‌آيد
گر پس ازمرگ ببويند مرا در دل خاک                         نکهت مهر حسين از کفنم مي‌آيد
گرچه خارم چو «وفايي» ولي از لطف حسين             روز محشر خبر گل شدنم مي‌آيد

نام شاعر:سيد هاشم وفايي

برگرفته شده از:

www.vaares.com

از دید ظاهری فرقی بین غذای حلال و حرام نیست، ولی لقمه حرام تأثیری بر جان آدمی دارد که کشف آن از محدوده علوم ظاهری بشری خارج است. وظیفه ادیان الهی، بیان همین امور باطنی است که در دسترس بشر نیست.