می خونم عاشقونه از حسین

می سوزم از غم و درد حسین

می دونم قصه تشت طلا

می میرم واسه حسین

از مردی می خونم که دلش

دریا بود اما تشنه لبش

چشمونش مثل چشمه نور

روشن بود روز و شبش

وای بر ما گشته کربلا محشر کبری ، ای خدا

یا زهرا زینب تنها ، مانده در صحرای بلا

آواره دختر مولا در پی آقا کربلا

وای بر ما کشته شد سقا یا حسین مولا ای خدا

آقا جون گل تو پژمرد ، تو دل غریبی افسرد

شاخه ی تکیده یاس دم آخرم تبرک

وای بر ما گشته کربلا محشر کبری ای خدا

یا زهرا زینب تنها ، مانده در صحرای بلا

آواره دختر مولا در پی آقا کربلا

وای بر ما کشته شد سقا یا حسین مولا ای خدا

شعری در مورد شهیدان

(تقدیم به سید اهل قلم آوینی)

به سوی جبهه می رفت ونگاهش سوی مادربود/
وداعی کرد طولانی که گویی بار آخر بود

و او می رفت آهسته به سوی خاکریز عشق/
وجبهه از حضور او پر از احساس باور بود

دو چشمش خیس از اشک و دلش لبریز از احساس/
میان جمع بود اما دل او جای دیگر بود

عجب حال عجیبی داشت آن شب در دل سنگر
و او آماده پرواز مثل یک کبوتر بود

زمان حمله نزدیک و همه آماده رفتن/
نوای کاروان آن شب پر از الله اکبر بود

چپیه روی دوش او به سر سربند یا حیدر/
و او در کارزار جنگ چو سربازی دلاور بود

زمین دریایی از خون شد،زمرگ لاله های سرخ/
و او مانند یک ماهی به شط خون شناور بود

که ناگه ترکشی خورد و تبسم کرد و پرپر شد/
از او در ذهن من باقی، همان لبخند آخر بود